- honorowo
- przysłów. od honorowy (zwykle w zn. 2 i 5)a) w zn. 2:
Zachować się honorowo.
b) w zn. 5:Pracować honorowo.
Słownik języka polskiego . 2013.
honorowo
Look at other dictionaries:
honorowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób godny, pełen szacunku, jak nakazuje honor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Milczeć honorowo. Zachowywać się honorowo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… … Słownik języka polskiego
tanio — Nie oddać, nie sprzedać tanio swojej skóry, swojego życia «walczyć honorowo, do końca, nie poddając się»: Choć pierwsze dwa mecze przegrali, pewne jest, że tanio skóry nie sprzedadzą. DD 18/05/2001 … Słownik frazeologiczny
czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… … Słownik języka polskiego
fair — [wym. fer] «uczciwy, sprawiedliwy; uczciwie, sprawiedliwie, honorowo, lojalnie» Walka, gra fair. Coś jest lub nie jest fair. Być fair. Postępować, zachowywać się fair. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
respektowy — respektowywi przym. od respekt ∆ daw. Panna respektowa «kobieta niezamężna stale przebywająca w jakimś domu, mająca tam bezpłatne utrzymanie; rezydentka» ∆ Panna, dama respektowa; dworzanin respektowy «dworka, dworzanin pełniący swoje obowiązki… … Słownik języka polskiego
fair — I {{/stl 13}}{{stl 33}}[wym. fer]{{/stl 33}}{{stl 8}}przym. ndm {{/stl 8}}{{stl 7}} uczciwy, sprawiedliwy, honorowy, lojalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gra, zachowanie się fair. To nie jest fair. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
