horyzont

m IV, D. -u, Ms. \horyzontncie

1. blm

«linia, wzdłuż której niebo wydaje się stykać z powierzchnią Ziemi; widnokrąg»

Słońce skryło się za horyzontem.

Na horyzoncie pojawiły się chmury.

∆ Horyzont astronomiczny «koło wielkie na sferze niebieskiej, leżące na płaszczyźnie prostopadłej do kierunku pionu»

∆ Sztuczny horyzont «przyrząd wskazujący odchylenie statku powietrznego lub wodnego od płaszczyzny poziomej, tj. prostopadłej do kierunku siły ciężkości w danym punkcie Ziemi»

przen.

a) blm

«środowisko, otoczenie»

Na horyzoncie artystycznym pojawił się nowy talent.

b) lm M. -y

«zakres, zasięg wiedzy, zainteresowań, idei itp.»

Rozległe horyzonty nauki.

Szerokie, wąskie horyzonty zainteresowań.

c) lm M. -y

tylko w lm «możliwości, perspektywy»

Horyzonty nowego życia.

Otwierać przed kimś niezwykłe horyzonty.

2. blm

geogr. «wysokość poziomu wody w rzece, jeziorze itp.»

3. lm M. -y

teatr. «zasłona lub ściana tworząca tył sceny, wywołująca wrażenie głębi lub złudzenie nieskończoności»

‹z gr.›