i

I

1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w wyrazach: bić, kit, nitka, siła, dziwny)»

◊ Postawić kropkę nad i «dopowiedzieć myśl do końca, wypowiedzieć się jednoznacznie»

2. «samogłoska ustna przednia wymawiana przy płaskim układzie warg i wysokim położeniu języka»

II

1. «spójnik łączący dwa lub kilka zdań albo dwie lub kilka części zdania»

Czytać i pisać.

Tańczą i śpiewają.

Pracowali dobrze i osiągali znakomite wyniki.

Uczy się łaciny i greki.

Walka na śmierć i życie.

2. «spójnik przyłączający uzupełnienie treści, jej rozwinięcie lub wniosek z niej wypływający»

Było pod dostatkiem i jadła, i napojów.

Obrady, i tak spóźnione, odwlekały się.

Przewiduję, i nie bez podstaw, że chłopiec nie zda do następnej klasy.

3. «wyraz wyróżniający człon, któremu towarzyszy, oznaczający»

a) «także, też, również»

Jest chleb, będzie i coś do chleba.

b) «nawet, aż»

Na jedzenie i patrzeć nie chciał.

Nikt nie przemówił i słowa.

c) «między wyrazami powtórzonymi: uwydatnienie nasilenia lub długotrwałości tego, co oznacza wyraz powtórzony»

Myślę i myślę nad tym zagadnieniem.

Stale biadoli i biadoli.

◊ I to «ponadto, w dodatku»

Spadł śnieg, i to obfity.

◊ pot. I już, i koniec, i kwita (itp.) «wyrażenia wzmacniające wypowiedź»

Nie pójdę z wizytą, i koniec.

◊ I tak «w ten sposób»

Pracowali dorywczo, handlowali, i tak przeżyli okupację.

III

+ i!, ii!, iii! «wykrzyknik oznaczający lekceważenie, zniecierpliwienie, rozczarowanie, zniechęcenie itp.»

I!… co to pomoże!

I! - daj mi spokój!

Ii! - nie warto się przejmować byle czym.

Iii! - nie taki diabeł straszny, jak go malują.

Iii! - taki prezent!