- idiocieć
- ndk III, \idiociećeję, \idiociećejesz, \idiociećej, \idiociećciał, \idiociećcieli«stawać się idiotą, stawać się coraz głupszym; głupieć»
Idiocieć na punkcie stroju, fryzury.
Słownik języka polskiego . 2013.
idiocieć
Look at other dictionaries:
idiocieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, idiociećeję, idiociećeje, idiociećciał, idiociećcieli {{/stl 8}}– zidiocieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} tracić rozum; stawać się idiotą; głupieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zidiocieć do reszty.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
idiocieć — 1) Wariować; tracić równowagę umysłową; szaleć Eng. To become stupid or insane 2) Tracić orientację; gubić się; popadać w konfuzję Eng. To become bewildered, disoriented, or confused … Słownik Polskiego slangu
zidiocieć — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. z idiocieć]{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}idiocieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
idiocenie — n I rzecz. od idiocieć … Słownik języka polskiego
zidiocieć — [wym. z idiocieć] dk III, zidiociećeję, zidiociećejesz, zidiociećej, zidiociećciał, zidiociećeli, zidiociećciały, zidiociećciali «stać się idiotą, głupcem; zgłupieć» Zidiociały narkoman. Zidiocieć na punkcie strojów. Co ty wyprawiasz!… … Słownik języka polskiego
