apercepcja

ż I, DCMs. \apercepcjacji; lm D. \apercepcjacji (\apercepcjacyj)

1. psych. «proces spostrzegania, kierowany uwagą, połączony ze zrozumieniem i przyswojeniem treści nowych spostrzeżeń dzięki powiązaniu ich z utrwaloną w pamięci wiedzą»

2. filoz. «świadomość samego siebie, postrzeganie przez umysł jego własnych stanów»

‹łac.›