immunitet

m IV, D. -u, Ms. \immunitetecie; lm M. -y

1. «prawo niepodlegania temu, co ciąży na innych; przywilej nietykalności określonych osób przysługujący im ze względu na zajmowane stanowiska, pełnione funkcje itp.»

∆ Immunitet dyplomatyczny «przywilej niepodlegania jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej dotyczący dyplomaty akredytowanego w danym państwie, zapewniający mu nietykalność osobistą oraz nietykalność zajmowanego przez niego lokalu»

2. hist. «w średniowieczu: przywilej sprawowania władzy sądowniczej przez feudała w jego dobrach oraz całkowite lub częściowe odstąpienie mu świadczeń pobieranych poprzednio z tych dóbr przez panującego»

‹z łac.›