- inkwizytor
- m IV, DB. -a, Ms. \inkwizytororze; lm M. \inkwizytororzy (-owie), DB. -ów«członek sądu inkwizycji»
Słownik języka polskiego . 2013.
inkwizytor
Look at other dictionaries:
inkwizytor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. inkwizytororze; lm M. inkwizytororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} członek sądu inkwizycyjnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Inkwizytor skazał heretyków na stos. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
инквизитор — начиная с Петра I; см. Смирнов 120. Через нем. Inquisitor или польск. inkwizytor заимств. из лат. inquīsītor … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
инквизитор — Заимств. в Петровскую эпоху из польск. яз., где inkwizytor < лат. inquisitor «следователь» (от inquirere «искать, расследовать») … Этимологический словарь русского языка
inkwizytorski — inkwizytorskiscy 1. «odnoszący się do inkwizytora lub do inkwizycji; złożony z inkwizytorów» Sąd, trybunał inkwizytorski. Wyrok inkwizytorski. 2. «taki jak inkwizytor; podejrzliwy, bezwzględny» Inkwizytorskie spojrzenie. Śledzić coś z… … Słownik języka polskiego
