interdykt

m IV, D. -u, Ms. \interdyktkcie; lm M. -y

1. hist. «w starożytnym Rzymie: zakaz lub nakaz urzędnika, głównie pretora, będący pomocniczym środkiem ochrony praw prywatnych, przede wszystkim prawa posiadania»

2. rel. «w kościele katolickim: kara polegająca na zakazie sprawowania określonych funkcji kościelnych, stosowana na oznaczonym terenie lub w odniesieniu do pewnych osób»

‹łac.›