- interlokutor
- m IV, DB. -a, Ms. \interlokutororze; lm M. \interlokutororzy, DB. -ów«osoba rozmawiająca z kimś; rozmówca»
Interesujący, rzeczowy interlokutor.
‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
interlokutor
Look at other dictionaries:
interlokutor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. interlokutororze; lm M. interlokutororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} współrozmówca : {{/stl 7}}{{stl 10}}On był moim interlokutorem. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Interlokutor — In|ter|lo|ku|tor der; s, ...oren <zu ↑...or> (veraltet) an einem Gespräch Beteiligter … Das große Fremdwörterbuch
interlokutör — s ( en, er) person som man talar med … Clue 9 Svensk Ordbok
rozmówca — m odm. jak ż II, DCMs. rozmówcacy; lm DB. rozmówcaców «mężczyzna rozmawiający z kimś lub z którym się rozmawia; interlokutor» Błyskotliwy, dowcipny rozmówca … Słownik języka polskiego
interlokutorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. interlokutorkarce; lm D. interlokutorkarek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. interlokutor. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozmówca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. rozmówcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba płci męskiej, która z kimś rozmawia; ten, do kogo kierujemy słowa; adresat wypowiedzi; interlokutor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwrócić się do swego rozmówcy. Był czarującym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
