- interpelator
- m IV, DB. -a, Ms. \interpelatororze; lm M. \interpelatororzy, DB. -ów«osoba występująca z interpelacją; interpelant»
Interpelatorzy parlamentarni, poselscy, sejmowi.
Odpowiadać interpelatorowi.
Słownik języka polskiego . 2013.
interpelator
Look at other dictionaries:
interpelator — INTERPELATÓR, OÁRE, interpelatori, oare, s.m. şi f. Persoană care face o interpelare. – Din fr. interpellateur. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 interpelatór s. m., pl. interpelatóri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar… … Dicționar Român
interpelator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. interpelatororze; lm M. interpelatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś zgłaszający interpelację; interpelant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Interpelator sejmowy, parlamentarny. Udzielać odpowiedzi interpelatorowi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
interpelant — m IV, DB. a, Ms. interpelantncie; lm M. interpelantnci, DB. ów → interpelator … Słownik języka polskiego
interpelant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. interpelantncie; lm M. interpelantnci, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co interpelator. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
