- jednobarwny
- «mający jedną, jednolitą barwę»
Jednobarwny rysunek.
Jednobarwna fotografia.
Jednobarwne obicie.
∆ fiz. Światło jednobarwne «światło o jednej tylko długości fali; światło monochromatyczne»
Słownik języka polskiego . 2013.
jednobarwny
Look at other dictionaries:
jednobarwny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający jedną barwę; wykonany z materiału mającego jedną barwę; jednokolorowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jednobarwna tkanina. Jednobarwny motyl. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aksamit — m IV, D. u, Ms. aksamiticie; lm M. y «tkanina bawełniana mająca z jednej strony krótką okrywę włosową z przędzy bawełnianej, jedwabnej lub wełnianej, wytwarzaną z dodatkowej osnowy lub z dodatkowego wątku» Jednobarwny, wzorzysty aksamit. Suknia z … Słownik języka polskiego
akwarela — ż I, DCMs. akwarelali 1. lm D. akwarelael «farba malarska, o spoiwie rozpuszczalnym w wodzie, przeważnie z gumy arabskiej, często z dodatkiem miodu, cukru lub gliceryny; farba akwarelowa, wodna» Malować akwarelami. 2. blm «technika malarska… … Słownik języka polskiego
jedno- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «wskazujący na jednostkowość tego, co nazywa druga część złożenia, np. jednoaktówka, jednodniówka, jednokierunkowy, jednokonny» b) «podkreślający jednolity charakter lub tożsamość z czymś tego, co nazywa… … Słownik języka polskiego
jednokolorowy — «będący jednego koloru, jednej barwy; jednobarwny» Jednokolorowy materiał … Słownik języka polskiego
monochromatyczny — 1. «jednobarwny, jednokolorowy; w sztuce, zwłaszcza w malarstwie: operujący jedną barwą w różnych odcieniach» Kompozycja, płaszczyzna monochromatyczna. Monochromatyczna tonacja obrazu. 2. fiz. «o świetle, promieniach świetlnych: mający określoną … Słownik języka polskiego
parzenica — ż II, DCMs. parzenicacy; lm D. parzenicaic 1. reg. «jednobarwny lub kolorowy ozdobny haft na sukiennych spodniach góralskich; także ozdobny ornament rytowany w drewnie i w metalu» 2. reg. «drewniana rzeźbiona forma w kształcie serca służąca do… … Słownik języka polskiego
sylwetka — ż III, CMs. sylwetkatce; lm D. sylwetkatek 1. «kształt postaci lub przedmiotu widziany w dwóch wymiarach na kontrastowym tle; potocznie: o figurze, postawie człowieka lub zwierzęcia» Sylwetki samolotów na tle nieba. Zgrabna sylwetka dziewczyny. 2 … Słownik języka polskiego
druk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, częściej w lm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co zostało wydrukowane w postaci książki, broszury, ulotki, plakatu itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czytelnia starych druków.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gładki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, gładkidcy, gładkidszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający powierzchnię bez nierówności; równy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gładki blat stołu. Gładki policzek. Gładka droga, autostrada.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
