- kabaretowy
- \kabaretowywi«dotyczący kabaretu, związany z kabaretem; charakterystyczny dla kabaretu»
Kabaretowa piosenka.
Aktor kabaretowy.
Teatrzyk kabaretowy.
Słownik języka polskiego . 2013.
kabaretowy
Look at other dictionaries:
kabaretowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kabaretowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} właściwy kabaretowi, związany z kabaretem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śpiewak, artysta kabaretowy. Scenka kabaretowa. Maraton kabaretowy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
muza — 1. Dziesiąta muza «film, twórczość filmowa»: Film niemiecki lat dwudziestych zajmuje przodujące miejsce w tym okresie dziejów dziesiątej muzy. F. Ryszka, Noc. 2. Jedenasta muza «telewizja»: Nie męczy pani opinia gwiazdy jedenastej muzy? PR wyw… … Słownik frazeologiczny
artysta — m odm. jak ż IV, CMs. artystayście; lm M. artystayści, DB. artystatów 1. «twórca lub odtwórca dzieła sztuki» Artysta genialny, awangardowy. Artysta dramatyczny, sceniczny, estradowy, kabaretowy, filmowy, cyrkowy. Artysta grafik. Artysta malarz.… … Słownik języka polskiego
greps — m IV, D. u, Ms. grepspsie; lm M. y środ. «chwyt komediowy w filmie, rzadziej w sztuce teatralnej, zwykle banalny, niewyszukany; także: dowcip, zręczne powiedzenie; bon mot» Sytuacyjny, dialogowy greps. Kabaretowy greps. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
kabareciarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y pot. «artysta, twórca kabaretowy» … Słownik języka polskiego
kankan — m IV, DB. a, Ms. kankannie; lm M. y «taniec francuski, początkowo towarzyski, następnie kabaretowy, o bardzo swobodnych i ekstrawaganckich figurach i gestach, szybki, tańczony w takcie 2/4, w rytmie galopu lub szybkiego marsza, popularny w XIX… … Słownik języka polskiego
muza — ż IV, CMs. muzazie; lm D. muz 1. «w mitologii greckiej: jedna z dziewięciu bogiń, opiekunek sztuk pięknych i nauki» 2. książk. «twórczość poetycka, artystyczna; talent poetycki, natchnienie» Przebudziła się w kimś muza. Muza go natchnęła. ◊… … Słownik języka polskiego
striptiz — m IV, D. u, Ms. striptizzie, blm «kabaretowy lub rewiowy występ taneczny połączony ze stopniowym zdejmowaniem z siebie ubrania przez tancerkę, aż do nagości» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
szlagier — m IV, D. a ( u), Ms. szlagiererze; lm M. y 1. pot. «piosenka, melodia modna w danym okresie; przebój» Najnowszy, kabaretowy szlagier. Autor szlagieru. Lista szlagierów. Wylansować jakąś piosenkę na szlagier. Czyjaś piosenka stała się szlagierem.… … Słownik języka polskiego
śpiewak — m III, DB. a, N. śpiewakkiem 1. lm M. śpiewakacy, DB. ów «artysta wykonujący utwory sztuki wokalnej, uprawiający śpiew zawodowo; także: człowiek umiejący śpiewać» Śpiewak estradowy, kabaretowy, operetkowy, operowy. Śpiewak uliczny. 2. lm MB. i… … Słownik języka polskiego
