- kalefaktor
- m IV, DB. -a, Ms. \kalefaktororze; lm M. \kalefaktororzy, DB. -ów«w dawnych szkołach klasztornych: ubogi uczeń, który w zamian za utrzymanie palił w piecach i utrzymywał porządek; czasem ogólniej: porządkowy»‹śrdwłc.›
Słownik języka polskiego . 2013.