kantyzm

m IV, D. -u, Ms. \kantyzmzmie, blm

1. filoz. «doktryna Kanta przyjmująca, że podmiot poznający jest warunkiem przedmiotu poznawanego, a pojęcia są warunkiem doświadczenia i że umysł ludzki dysponuje pewnym zasobem form oglądu i kategorii poznawczych, niezależnych od doświadczenia, wyprzedzających i umożliwiających doświadczenie i możliwych do zastosowania tylko do świata doświadczalnego»

2. filoz. «pogląd, kierunek nawiązujący do doktryny Kanta, rozwijający zawarte w niej wątki tzw. transcendentalnego idealizmu lub krytycyzmu teoriopoznawczego»