- kańczug
- m III, D. -a, N. \kańczuggiem; lm M. -i«bicz z plecionego rzemienia, osadzony na krótkim kiju; uderzenie tym biczem»‹tur.›
Słownik języka polskiego . 2013.
kańczug
Look at other dictionaries:
kańczug — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bicz z plecionych rzemieni przymocowany do krótkiego trzonka, używany do chłostania ludzi, zwierząt; bat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bił kańczugiem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Kantschu — (poln. kańczug), kurze, dicke, aus Riemen geflochtene Peitsche … Kleines Konversations-Lexikon
Kantschu — mit abgesetztem Stiel Der Kantschu (auch Kantschuk und volksetymologisch Kantschuh oder Kandschuh, im 18. Jahrhundert[1] in allen vier Formen [2] ins Deutsche entlehnt über polnisch kańczug oder tschechisch kanču … Deutsch Wikipedia
Kantschu — Kạn|tschu auch: Kạnt|schu 〈m. 6〉 dicke Peitsche aus geflochtenen Lederriemen [<kleinruss. kančyk, poln. kanczuk, tschech. kančuch <türk. qamtschi „Peitsche“, eigtl. „Ansporner“] * * * Kạnt|schu, der; s, s [aus dem Slaw., vgl. poln.… … Universal-Lexikon
bizun — m IV, D. a, Ms. bizunnie przestarz. «bat, batog, kańczug» ‹z węg.› … Słownik języka polskiego
nahaj — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «skórzany, pleciony bicz na krótkiej rękojeści; batog, kańczug» Uderzyć konia nahajem. 2. pot. «uderzenie, raz zadane tym biczem» ‹ukr. z tat.› … Słownik języka polskiego
bizun — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. bizunnie {{/stl 8}}{{stl 7}} dawniej bat z byczej skóry do wymierzania kary uczniom w szkołach (zwłaszcza jezuickich); batog, kańczug, bicz <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
