- katar
- Im IV, D. -u, Ms. \katararze; lm M. -y«zapalenie błony śluzowej jakiegoś narządu, połączone ze wzmożonym wydzielaniem śluzu, nieżyt; zwykle o zapaleniu błony śluzowej nosa»
Chroniczny katar.
Katar kiszek, żołądka.
Dostać kataru, mieć katar.
∆ Katar sienny «zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek, występujące zwykle wiosną na skutek uczulenia na pyłek roślinny»‹z gr.›IIm IV, DB. -a, Ms. \katararze; lm M. -owie (\katararzy), DB. -ówrel. «członek ugrupowania religijnego działającego głównie we Włoszech i Francji w XI-XIII w., powstałego jako forma społeczno-religijnego protestu przeciw feudalizmowi i hierarchii kościelnej, wytępionego następnie przez krucjaty i inkwizycję; w lm nazwa tego ugrupowania»Doktryna katarów.
‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.