- klawiszowy
- przym. od klawisz (zwykle w zn. 1)
Instrumenty klawiszowe.
Słownik języka polskiego . 2013.
klawiszowy
Look at other dictionaries:
klawiszowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. klawisz: Instrumenty klawiszowe. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czelesta — ż IV, CMs. czelestaeście; lm D. czelestaest muz. «perkusyjny instrument klawiszowy, podobny z kształtu do fisharmonii, w którym drewniane młoteczki, uderzając w metalowe płytki, wydają dźwięki zbliżone do dzwonków» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
fisharmonia — ż I, DCMs. fisharmonianii; lm D. fisharmonianii (fisharmonianij) «instrument muzyczny klawiszowy z miechem i pedałem, zbliżony do organów, zaopatrzony w blaszki języczkowe, wprawiane w ruch przez nacisk lub wsysanie powietrza; używany zamiast… … Słownik języka polskiego
fortepian — m IV, D. u, Ms. fortepiannie; lm M. y «instrument strunowo klawiszowy, z którego tony głośne i ciche wydobywa się przez uderzenie w struny młoteczków, wprawianych w ruch wskutek naciskania palcami klawiszy; kształtem przypomina skrzydło ptaka»… … Słownik języka polskiego
klawesyn — m IV, D. u, Ms. klawesynnie; lm M. y «instrument muzyczny, chordofon szarpany klawiszowy, kształtem zbliżony do fortepianu, wydający ostre, donośne tony; klawicymbał» ‹fr. ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
klawikord — m IV, D. u, Ms. klawikordrdzie; lm M. y muz. «instrument muzyczny, najstarszy chordofon uderzany, klawiszowy, wydający dźwięk przy uderzeniu o struny metalową płytką przymocowaną do dźwigni klawiszowej; prototyp fortepianu» ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
melodykon — m IV, D. u, Ms. melodykonnie; lm M. y muz. «klawiszowy instrument muzyczny, wydający dźwięk zbliżony do głosu organów» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
organ — m IV, D. u, Ms. organnie 1. lm M. y «część organizmu ludzkiego, zwierzęcego lub roślinnego o określonej budowie i określonych funkcjach; narząd» Organ chwytny. Organ szczątkowy. Organy wegetatywne. Organ słuchu. Organy mowy. 2. lm M. y ( a) … Słownik języka polskiego
pianino — n III, Ms. pianinonie; lm D. pianinoin «klawiszowy instrument muzyczny będący odmianą fortepianu z pionowo ułożonymi strunami» Dźwięki, tony pianina. Grać, ćwiczyć na pianinie. ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
toccata — [wym. tokata] ż IV, CMs. toccataacie; lm D. toccataat muz. «utwór o charakterze improwizacji akordowo figuracyjnej, przeznaczony na instrument klawiszowy (organy, klawikord, klawesyn, fortepian)» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
