kłótnia

kłótnia
ż I, DCMs. \kłótniani; lm D. \kłótniani
«ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór»

Kłótnia brata z siostrą.

Kłótnia między sąsiadami.

Kłótnie o byle drobiazg.

Przyszło do kłótni.

Uśmierzyć, załagodzić kłótnię.

Wszcząć kłótnię.

Kłótnia wybucha o coś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • kłótnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kłótniani {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtowna, ostra, emocjonalna wymiana zdań, słów między zdenerwowanymi osobami, mającymi coś do zarzucenia sobie, niezgadzającymi się w jakiejś kwestii, kończąca się często obrazą …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • awantura — ż IV, CMs. awanturaurze; lm D. awanturaur 1. «zakłócenie spokoju; kłótnia, zajście» Nocne, pijackie, przykre awantury. Mieć z kimś awanturę. Robić, wszczynać awantury. Szukać, unikać awantur. Doszło do awantury. Ktoś jest zdolny, pochopny do… …   Słownik języka polskiego

  • burda — ż IV, CMs. burdardzie; lm D. burd «ordynarna kłótnia, awantura, bijatyka» Uliczna burda. Robić, wszczynać, wywoływać burdy. ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

  • chryja — ż I, DCMs. chryi; lm D. chryj 1. posp. «awantura, kłótnia, skandal, scena, burda; draka» 2. lit. hist. «w starożytności: zbiór dowcipnych powiedzeń sławnych ludzi lub anegdot z ich życia; później: rodzaj szkolnego ćwiczenia retorycznego; także:… …   Słownik języka polskiego

  • draka — ż III, CMs. drace; lm D. drak posp. «awantura, kłótnia, bójka, bijatyka, chryja» Zrobić, wywołać drakę. Wybuchła draka. ‹ros.› …   Słownik języka polskiego

  • gorszący — «wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący» Gorszące postępowanie, zachowanie. Gorsząca awantura, kłótnia, scena. Opowiadać gorszące dowcipy, kawały …   Słownik języka polskiego

  • jazgot — m IV, D. u, Ms. jazgotocie zwykle blm 1. «gwar, wrzawa powstałe ze zmieszanych głosów wielu ludzi; krzykliwa kłótnia, rozmowa; wrzask, pisk» Jazgot głosów. Jazgot przekupek. Wybuchnąć jazgotem. 2. «mieszanina głośnych, piskliwych dźwięków; hałas» …   Słownik języka polskiego

  • karczemny — karczemnyni «odnoszący się do karczmy; taki jak w karczmie; ordynarny, grubiański» Izba karczemna. Karczemna awantura, kłótnia, piosenka …   Słownik języka polskiego

  • małżeński — «odnoszący się do małżeństwa, małżonków» Para małżeńska. Stadło małżeńskie. Stan małżeński. Pożycie małżeńskie. Węzeł, związek małżeński. ◊ Trójkąt małżeński «mąż, żona i kochanek albo kochanka» ◊ pot. Scena małżeńska «ostra wymiana zdań między… …   Słownik języka polskiego

  • pyskówka — ż III, CMs. pyskówkawce; lm D. pyskówkawek pot. «ordynarna kłótnia, wzajemne wymyślanie sobie; także: sprawa sądowa z oskarżenia prywatnego o zelżenie, obrzucenie obraźliwymi epitetami itp.» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”