- knaga
- ż III, CMs. knadze; lm D. knag1. żegl. «drewniana lub metalowa część osprzętu jachtu w kształcie rogów, przyśrubowana do pokładu lub masztu, służąca do umocowywania (obkładania) lin olinowania ruchomego»2. żegl. «listwa przybita wzdłuż burty łodzi, służąca do osadzania dulek; siodełko»3. reg. «duża kość»‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.