- kolczuga
- ż III, CMs. \kolczugaudze; lm D. \kolczugaughist. «rodzaj średniowiecznego pancerza rycerskiego okrywającego tułów lub całe ciało, zrobionego z drucianej siatki lub metalowych kółek»
Stalowa kolczuga.
Słownik języka polskiego . 2013.
kolczuga
Look at other dictionaries:
kolczuga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. kolczugaudze {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj średniowiecznej zbroi w kształcie koszuli z drewnianej siatki lub metalowych kółek, w Polsce używanej do XVIII w. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
кольчуга — •• [От кольцо или заимств. из польск. kolczuga – то же; ср. также броня кольчата; см. Вайан, BSL, 52, 1957, стр. 165. – Т.] … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
кольчуга — Скорее всего, заимств. в XVI в. из польск. яз., где kolczuga суф. производное (ср. дерюга) на базе оборота zbroja kolcza (> кольчатая броня), фразеологической кальки нем. Kingelpanzer (Kingel «кольцо», Panzer «панцирь»). Кольчуга как вид… … Этимологический словарь русского языка
кольчуга — Является заимствованием из польского, где находим kolczuga с тем же значением. По другой версии образовано от кольцо (тогда исходное значение – состоящий из колец ) … Этимологический словарь русского языка Крылова
druciany — «zrobiony z drutu» Druciana kolczuga. Druciana siatka. Okulary w drucianej oprawce. ∆ Druciana lina «lina z drutów żelaznych lub stalowych splecionych wokół grubszego drutu lub liny sznurowej» ∆ Druciane szkło «tafle szklane z wtopioną gęstą… … Słownik języka polskiego
misiurka — ż III, CMs. misiurkarce; lm D. misiurkarek «część dawnej zbroi, hełm składający się z płytkiej miski blaszanej i siatki metalowej osłaniającej czoło, policzki, uszy i kark; w Polsce noszona (w połączeniu z kolczugą) przez lekką i półciężką jazdę… … Słownik języka polskiego
