- kompocik
- m III, D. -u, N. \kompocikkiem; lm M. -izdr. od kompot w zn. 1.
Słownik języka polskiego . 2013.
kompocik
Look at other dictionaries:
kompocik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. kompot I: Zrobiłam kompocik truskawkowy. Córeczko, napij się kompociku. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
