konceptualizm

m IV, D. -u, Ms. \konceptualizmzmie, blm

1. filoz. «przeciwstawne realizmowi pojęciowemu stanowisko w sporze o uniwersalia, jedna z umiarkowanych postaci nominalizmu, według której ogólność jest cechą umysłowej organizacji świata i można ją przypisywać jedynie pojęciom, jako zjawiskom psychicznym zachodzącym w umyśle ludzkim»

2. szt. «kierunek w sztukach plastycznych (od ok. 1967), którego istotną cechą jest rezygnacja z wykonywania przedmiotów sztuki (obrazów, rzeźb, rysunków itp.) i ograniczenie twórczości jedynie do pomysłu mogącego polegać na zaskakującym połączeniu jakichś rzeczy, stwarzaniu sytuacji wywołujących niespodziewane wrażenia i przeżycia u odbiorcy»

‹z łac.›