koncyliacja

koncyliacja
ż I, DCMs. \koncyliacjacji; lm D. \koncyliacjacji (\koncyliacjacyj)
praw. «załatwianie sporów międzynarodowych przez powołanie specjalnej komisji, która bada sytuację i wysuwa propozycje, mające charakter niewiążących zaleceń; pojednawstwo»
‹z łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • koncyliacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. koncyliacjacji, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} metoda pokojowego załatwienia sporów między państwami przy udziale komisji pojednawczych; pojednawstwo <łac.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koncyliacyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z koncyliacją; polubowny, pojednawczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozmowy koncyliacyjne. Komisja koncyliacyjna. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”