kondemnata

ż IV, CMs. \kondemnataacie; lm D. \kondemnataat

hist. «w dawnym prawie polskim: wyrok skazujący, wydawany zaocznie w sprawach karnych i cywilnych, powodujący między innymi zawieszenie praw szlacheckich aż do chwili poddania się wyrokowi przez pozwanego»

‹z łac.›