koniugować

koniugować
ndk IV, \koniugowaćguję, \koniugowaćgujesz, \koniugowaćguj, \koniugowaćował, \koniugowaćowany
1. biol. «łączyć się w koniugacji»
2. jęz. «odmieniać czasowniki przez osoby, czasy, tryby, strony i liczby»
‹łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • koniugować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, koniugowaćguję, koniugowaćguje, koniugowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}biol {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się w koniugacji {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koniugowanie — n I rzecz. od koniugować …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”