- koniunktor
- m IV, D. -a, Ms. \koniunktororze; lm M. -ycyber. «układ zerojedynkowy, który wykazuje reakcję czynną (jedynkową) na jedynym wyjściu tylko wtedy, gdy są bodźce czynne na wszystkich wejściach»‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
Słownik języka polskiego . 2013.