kontrmarsz

m II, D. -u; lm M. -e, D. -ów

1. hist. «w w. XVI i XVII: sposób prowadzenia walki przez piechotę zachodnioeuropejską»

2. hist. «w w. XVIII i na przełomie w. XIX i XX: marsz w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu dostosowania ugrupowania własnych wojsk do nowej sytuacji»

‹fr.›