kostur

m IV, D. -a, Ms. \kostururze; lm M. -y

1. «kij, laska używane do opierania się przy chodzeniu»

Wspierać się na kosturze.

Podpierać się kosturem.

2. «drąg żelazny lub drewniany okuty żelazem, służący do rozbijania twardej ziemi, lodu itp.; także pręt do przegarniania paleniska»

∆ leśn. Kostur sadzarski «ręczne narzędzie składające się z łopatki, trzonka i rękojeści, wykonane z drewna lub stali, służące do robienia szpar w glebie przy sadzeniu małych sadzonek drzew leśnych, wikliny itp.»