attycyzm

m IV, D. -u, Ms. \attycyzmzmie, blm

lit. «wytworność wysłowienia właściwa mieszkańcom Attyki w starożytnej Grecji, głównie Ateńczykom, w okresie najwyższego rozwoju ich kultury; w epoce hellenistycznej: naśladowanie języka wielkich pisarzy ateńskich»

przen. «subtelność gustu, języka, stylu; wytworność, dowcip»