krzewiciel

krzewiciel
m I, DB. -a; lm M. -e, DB. \krzewicielli
książk. «ten, kto coś krzewi, rozpowszechnia, propaguje»

Krzewiciel oświaty.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • krzewiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto rozpowszechnia, propaguje, krzewi coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzewiciel nowych idei. Krzewiciel spółdzielczości na wsi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • apostoł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. apostołole; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z 12 uczniów Chrystusa wybranych przez niego do głoszenia ewangelii {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Дикштейн, Самуэль — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Дикштейн. Самуэль Дикштейн Samuel Dickstein …   Википедия

  • apostoł — m IV, DB. a, Ms. apostołole; lm M. owie, DB. ów rel. «jeden z dwunastu wybranych uczniów Chrystusa; także propagator chrześcijaństwa» przen. «krzewiciel, szerzyciel jakiejś idei, nauki, jakichś zasad» Apostołowie postępu. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • krzewicielka — ż III, CMs. krzewicielkalce; lm D. krzewicielkalek forma ż. od krzewiciel …   Słownik języka polskiego

  • pionier — m IV, DB. a, Ms. pioniererze; lm M. pioniererzy, DB. ów 1. «ten, kto toruje nowe drogi w jakiejś dziedzinie; krzewiciel kultury, postępu itp.» Pionier lotnictwa. Pionier badań Arktyki. 2. «członek masowej dziecięcej organizacji komunistycznej w… …   Słownik języka polskiego

  • propagator — m IV, D. a, B.=D., Ms. propagatororze; lm M. propagatororzy, DB. ów «ten, kto coś propaguje; krzewiciel, popularyzator czegoś» Propagator pokoju. Propagator sztuki ludowej …   Słownik języka polskiego

  • prozelita — m odm. jak ż IV, CMs. prozelitaicie; lm M. prozelitaici, DB. prozelitatów «nowy wyznawca jakiejś wiary; gorliwy wyznawca, krzewiciel jakichś nowych dla siebie poglądów» Głosić coś z zapałem prozelity. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • szerzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto szerzy, rozpowszechnia coś; głosiciel, krzewiciel, propagator» Gorliwy, żarliwy szerzyciel oświaty, idei demokratycznych …   Słownik języka polskiego

  • ambasador — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. ambasadororze; lm M. ambasadororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedstawiciel dyplomatyczny danego państwa akredytowany przy rządzie innego państwa : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”