- kupa
- ż IV, CMs. kupie; lm D. kup1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta»
Kupa chrustu, kamieni, śmieci.
2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza»Kupa baranów, gęsi.
◊ (do zn. 1 i 2) Trzymać się kupy a) «o ludziach i innych istotach żywych: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę» b) «wiązać się w sposób sensowny, logiczny, wiązać się w jednolitą całość»◊ Wziąć, brać się, zebrać się w kupę «opanować się, wziąć się w garść, w karby, zapanować nad sobą»3. pot. «wielka ilość, liczba czegoś; mnóstwo, wiele»Kosztowało to ich kupę pieniędzy.
Miał jeszcze kupę roboty.
4. posp. «odchody, kał»kupa ndmw użyciu przysłów., pot. «bardzo dużo, wiele»Kupa ludzi przyszło na jarmark.
Kupa śmiechu było.
do kupy, kupą, na kupę, na kupie w użyciu przysłów., pot. «w jedną całość, razem, wspólnie»Zebrać coś do kupy.
Iść, chodzić kupą.
Mieszkać na kupie.
Słownik języka polskiego . 2013.
