laryngofon

m IV, D. -u, Ms. \laryngofonnie; lm M. -y

techn. «mikrofon umieszczany na szyi mówiącego i działający pod wpływem drgań jego krtani; nie reaguje na dźwięki przenoszone przez powietrze; pozwala na porozumiewanie się w pomieszczeniach o dużym nasileniu hałasu, np. w samolotach»

‹z gr.›