lejc

m II, D. -a; lm M. -e, D. -ów (-y)

zwykle w lm «część uprzęży, sznur lub rzemień przywiązany z obu stron do uzdy i służący do kierowania koniem w zaprzęgu; także rzemień stanowiący część uzdy; cugle, wodze»

Ująć, ściągnąć lejce.

Ściągnąć konie lejcami.

∆ Zaprzęg w lejc «zaprzęg polegający na tym, że konie w lejcach idą przed dyszlowymi»

‹niem.›