- lubieżnik
- m III, DB. -a, N. \lubieżnikkiem; lm M. \lubieżnikicy, DB. -ów«człowiek lubieżny, rozpustnik»
Słownik języka polskiego . 2013.
lubieżnik
Look at other dictionaries:
lubieżnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. lubieżnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek lubieżny; rozpustnik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stary lubieżnik. Lubieżnik z miną świętoszka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
satyr — m IV, DB. a, Ms. satyryrze; lm M. te y, ci owie, DB. ów mit. gr. «bożek płodności i urodzaju, wesoły, żądny użycia towarzysz Dionizosa; przedstawiany jako pół człowiek, pół kozioł» przen. «lubieżnik, rozpustnik» … Słownik języka polskiego
