łukowato
Look at other dictionaries:
łukowato — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. łukowaty: Łukowato zagięty pręt. Łukowato sklepiona sień. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bumerang — m III, D. u a. a, N. bumeranggiem; lm M. i «broń rzutna używana w różnych czasach przez ludy myśliwskie wielu krajów, zwłaszcza w Australii, w kształcie kawałka łukowato wygiętego, płaskiego drewna, które wyrzucone w specjalny sposób zatacza w… … Słownik języka polskiego
dudek — m III, DB. dudekdka, N. dudekdkiem; lm M. dudekdki 1. lm B.=M. «Upupa epops, ptak z rzędu kraskowatych, mający długi, łukowato wygięty dziób, upierzenie pomarańczowo czarno białe, na głowie rozkładany czub z piór; w Polsce objęty ochroną… … Słownik języka polskiego
kleszcze — blp, D. kleszczeczy (kleszczeczów) 1. «przyrząd lub narzędzie do chwytania przedmiotów, najczęściej w postaci 2 dźwigni ze szczękami połączonymi przegubowo; szczypce, cęgi» Kleszcze do rwania zębów. Kleszczami chwycił rozpalony pręt. ∆ Kleszcze… … Słownik języka polskiego
kolanko — n II, N. kolankokiem; lm D. kolankonek 1. zdr. od kolano w zn. 1 Umyć dziecku kolanka. 2. zwykle w lm «makaron w kształcie krótkich, półokrągło wygiętych rurek» 3. bot. «obrączkowate zgrubienie w źdźbłach roślin z rodziny traw; węzeł» Kolanka… … Słownik języka polskiego
kolebkowaty — «przypominający kształtem kolebkę; wygięty łukowato, półkoliście» Kolebkowate belkowanie stropu … Słownik języka polskiego
kolebkowo — rzad. «półkoliście, łukowato (jak kolebka)» Nawa kościelna sklepiona kolebkowo … Słownik języka polskiego
mizdrownik — m III, D. a, N. mizdrownikkiem; lm M. i «w garbarstwie: tępy, łukowato wygięty nóż służący do ręcznego mizdrowania skór» … Słownik języka polskiego
oskard — m IV, D. a, Ms. oskardrdzie; lm M. y «narzędzie ręczne w postaci wygiętej łukowato stalowej nasady o dwu przeciwległych ostrzach, osadzonej na drewnianym trzonku, używane w budownictwie, górnictwie, przy robotach rozbiórkowych itp.» ‹czes.› … Słownik języka polskiego
paczyć — ndk VIb, paczyćczę, paczyćczysz, pacz, paczyćczył, paczyćczony «wykrzywiać, wyginać coś łukowato (zwykle o wilgoci, wodzie)» Wilgoć paczy deski. przen. Złe wychowanie paczy charakter dziecka. paczyć się «zmieniać właściwy kształt, wykrzywiać się … Słownik języka polskiego
