- łykać
- ndk I, \łykaćam, \łykaćasz, \łykaćają, \łykaćaj, \łykaćał, \łykaćany - łyknąć dk Va, \łykaćnę, \łykaćniesz, \łykaćnij, \łykaćnęła, \łykaćnęli, \łykaćnięty, \łykaćnąwszy1. «przesuwać pokarm, płyn, ślinę z jamy ustnej do żołądka za pomocą ruchu mięśni krtani i przełyku, pić łykami, jeść kęsami; szybko jeść nie przeżuwając należycie»
Nie mógł łykać z powodu bólu gardła.
Łykał w pośpiechu śniadanie.
◊ Łykać powietrze, dym, woń itp. «wdychać powietrze, dym, woń itp.»◊ Łykać ślinę, ślinkę na coś «mieć na coś apetyt, ochotę»◊ Łykać łzy «powstrzymywać głośne łkanie, ukrywać płacz»◊ Łykać zgłoski, litery, wyrazy «wymawiać źle, niewyraźnie zgłoski, litery, wyrazy»◊ pot. Łykać proszki, łyknąć lekarstwo «zażywać, zażyć lekarstwo»2. częściej dk «pić, upijać się, popijać sobie»Lubił łyknąć sobie od czasu do czasu.
Słownik języka polskiego . 2013.