- mandatariusz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)1. «osoba mająca mandat - pełnomocnictwo do pełnienia jakiegoś urzędu obywatelskiego (szczególnie - posła); pełnomocnik»2. «państwo mające mandat - pełnomocnictwo do administrowania terytorium mandatowym»3. hist. «w Austrii i zaborze austriackim przed r. 1848: urzędnik państwowy sprawujący władzę policyjno-sądową na wsi nad poddanymi chłopami»‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.