- bachantka
- ż III, CMs. \bachantkatce; lm D. \bachantkatek1. «w starożytnym Rzymie: uczestniczka bachanaliów; wg mitologii greckiej: jedna z towarzyszek Dionizosa, jedna z jego czcicielek ogarnięta ekstatycznym szałem; menada»2. przestarz. «kobieta uczestnicząca w hulaszczych zabawach»‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.