- mianowanie
- ↨ mianowanie sięn Irzecz. od mianować (się)
Był prezesem z mianowania, nie z wyboru.
Słownik języka polskiego . 2013.
mianowanie
Look at other dictionaries:
desygnacja — ż I, DCMs. desygnacjacji; lm D. desygnacjacji (desygnacjacyj) «wyznaczenie, mianowanie, desygnowanie» Desygnacja ministra, następcy tronu. Desygnacja na urząd prezydencki. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nominacja — ż I, DCMs. nominacjacji; lm D. nominacjacji (nominacjacyj) 1. «mianowanie, powołanie na stanowisko; akt administracyjny, pismo powołujące na stanowisko» Nominacja na ambasadora, dyrektora, profesora. Nominacja na stanowisko kierownika, dyrektora … Słownik języka polskiego
minavonė — ×minavõnė (l. mianowanie) sf. (2) 1. atminimas: Pakėlė minavonei tos pargalės didelę puotą S.Dauk. Norėdamys amžiną minavonę savęs ant tos žemės palikti M.Valanč. 2. daiktas atminimui: Karalaitė, norėdama turėti paminklą ir minavonę savo vyro,… … Dictionary of the Lithuanian Language
desygnacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. desygnacjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} wyznaczanie, kierowanie kogoś do pełnienia jakiejś funkcji; mianowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Desygnacja ambasadora. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nominacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. nominacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} akt, dokument administracyjny, na mocy którego następuje powołanie osoby na określone stanowisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nominacja… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
