- balon
- m IV, D. -u, Ms. \balonnie; lm M. -y1. «statek latający lżejszy od powietrza, bez własnego napędu, składający się z gazoszczelnej powłoki, wypełnionej lekkim gazem; stosowany do badań naukowych, w celach wojskowych i w sporcie»
Obserwować lot balonu.
Lot, lecieć balonem.
∆ Balon wolny «balon mający zastosowanie w sporcie balonowym, w badaniach meteorologicznych itp., składający się z powłoki i pomieszczenia dla załogi w postaci kosza»∆ Balon na uwięzi «balon doczepiony do liny nawiniętej na bęben wyciągarki, umożliwiającej ściągnięcie go lub zwiększenie wysokości jego lotu»∆ meteor. Balon sonda «balon bez załogi, zaopatrzony w odpowiednie aparaty do badania wyższych warstw atmosfery»∆ wojsk. Balon zaporowy «balon zakotwiczony liną do powierzchni ziemi, utrzymujący w powietrzu (wraz z zespołem kilku balonów) sieć lin stalowych, stanowiących zaporę przeciw samolotom nieprzyjacielskim»2. «barwna powłoka gumowa wypełniana zwykle powietrzem, służąca najczęściej jako zabawka dla dzieci»Karnawałowe balony.
Balon w kształcie pingwina.
◊ posp. Robić z kogoś balona «narażać na śmieszność, nabierać kogoś, ośmieszać»3. sport. «piłka rzucona zbyt wysoko podczas gry w tenisa, w siatkówkę lub piłkę nożną»4. techn. «szklane lub metalowe naczynie o kształcie często kulistym, z krótką szyjką, służące do przechowywania gazów (zwykle pod ciśnieniem) lub cieczy»5. techn. «pneumatyczna opona samochodowa; także opona rowerowa o szerokim przekroju»6. żegl. → balonfok‹z fr.›
Słownik języka polskiego . 2013.