- banalny
- \banalnyni, \banalnyniejszy«nie odznaczający się oryginalnością; szablonowy, oklepany»
Banalny frazes, komplement.
Rozmowa banalniejsza niż zwykle.
Byli banalni w swoich wypowiedziach.
‹fr.›
Słownik języka polskiego . 2013.
banalny
Look at other dictionaries:
banalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, banalnyni, banalnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} niemający oryginalnych cech; pospolity, oklepany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Banalny temat. Banalne przedstawienie wątku miłosnego. Banalna sprawa do załatwienia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arcybanalny — «bardzo banalny» Arcybanalna rozmowa … Słownik języka polskiego
banalnie — banalnieej przysłów. od banalny Powieść napisana banalnie. Coś brzmi banalnie. Wyrażać się banalnie … Słownik języka polskiego
banał — m IV, D. u, Ms. banałale; lm M. y «powiedzenie nie mające głębszej treści, ogólnie znane, zwrot utarty, oklepany, banalny; frazes, komunał, slogan» Pusty, wytarty banał. Wypowiedź pełna banałów … Słownik języka polskiego
bezproblemowy — bezproblemowywi 1. «nie poruszający ważnych problemów; banalny» Bezproblemowa sztuka. Bezproblemowe wiersze. 2. pot. «nie mający problemów do rozstrzygnięcia; płytki, powierzchowny, nieskomplikowany» Bezproblemowa młodzież. Bezproblemowe życie … Słownik języka polskiego
blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… … Słownik języka polskiego
cukierkowy — cukierkowyowi przym. od cukierek Cukierkowy smak. Masa cukierkowa. przen. «czułostkowy, sentymentalny; banalny» Cukierkowa literatura. Cukierkowy film … Słownik języka polskiego
greps — m IV, D. u, Ms. grepspsie; lm M. y środ. «chwyt komediowy w filmie, rzadziej w sztuce teatralnej, zwykle banalny, niewyszukany; także: dowcip, zręczne powiedzenie; bon mot» Sytuacyjny, dialogowy greps. Kabaretowy greps. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
oklepanka — ż III, CMs. oklepankance; lm D. oklepankanek 1. pot. «powszechnie znany, oklepany fakt, argument itp.; frazes, banał, slogan» Mówić, powtarzać oklepanki. 2. pot. «banalny wiersz o niewyszukanych rymach; rymowanka» Wiersz ten to banalna oklepanka … Słownik języka polskiego
oklepany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oklepać (p.) oklepany w użyciu przym., pot. «powszechnie znany; pospolity, banalny» Oklepany dowcip, temat, zwrot. Oklepana melodia. Oklepane morały, treści, słowa … Słownik języka polskiego
