- nadrzeć
- dk XI, \nadrzećdrę, \nadrzećdrzesz, \nadrzećdrzyj, \nadrzećdarł, \nadrzećdarty1. «wydrzeć, wyszarpać czegoś pewną ilość; drąc, wyrywając coś zgromadzić pewną ilość»
Nadrzeć mchu, trawy, pierza.
2. «drąc zniszczyć dużo czegoś; narozdzierać, zedrzeć»Dziecko nadarło gazet, książek.
Ileż on nadarł butów i spodni.
nadrzeć się1. «zmęczyć się dłuższym darciem»Przez całą zimę nadarła się pierza.
2. pot. «nakrzyczeć się, nawrzeszczeć się»Tyle się nadarł, że aż zachrypł.
Słownik języka polskiego . 2013.