napuścić

napuścić
dk VIa, \napuścićpuszczę, \napuścićpuścisz, \napuścićpuść, \napuścićpuścił, \napuścićpuszczony - napuszczać ndk I, \napuścićam, \napuścićasz, \napuścićają, \napuścićaj, \napuścićał, \napuścićany
1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś; napełnić coś czymś»

Napuszczać wodę do wanny.

Napuścić świeżego powietrza.

2. «nasycić coś czymś; powlec»

Napuścić drzewo pokostem.

3. pot. «zbuntować, podjudzić, podburzyć kogoś przeciw komuś; nasłać kogoś na kogoś»

Napuścił ich na własnego ojca.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • napuścić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}napuszczać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • napuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, napuszczaćam, napuszczaća, napuszczaćają, napuszczaćany {{/stl 8}}– napuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, napuszczaćpuszczę, napuszczaćci, napuszczaćpuść, napuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • napuszczać — I, napuszczaćam, napuszczaćasz, napuszczaćają, napuszczaćaj, napuszczaćał, napuszczaćany 1. ndk p. napuścić (p.) 2. dk «puścić coś wiele razy, puścić czegoś wiele» Napuszczać latawców, papierowych stateczków. Napuszczali gapiów na budowę …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”