- narobić
- dk VIa, \narobićbię, \narobićbisz, \narobićrób, \narobićbił, \narobićbiony1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie»
Narobił zabawek dla dzieci.
2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle w dużej ilości, liczbie); wywołać coś, stać się przyczyną czegoś (najczęściej czegoś ujemnego, szkodliwego)»Narobić nieporządku, zamieszania, wrzasku.
Narobić głupstw.
Narobić komuś wstydu.
Narobić długów, plotek.
Narobić szkody.
3. posp. «wydalić kał, mocz z organizmu»Dziecko narobiło w majtki.
narobić się pot. «zmęczyć się pracą; napracować się»Narobił się w polu przez cały dzień.
Słownik języka polskiego . 2013.