- nawigacyjny
- \nawigacyjnyniprzym. od nawigacja
Przyrządy nawigacyjne.
Znaki nawigacyjne.
Słownik języka polskiego . 2013.
nawigacyjny
Look at other dictionaries:
nawigacyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nawigacyjnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z nawigacją, ułatwiający nawigację : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyrządy nawigacyjne. Znaki nawigacyjne. Kabina nawigacyjna. Stolik nawigacyjny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bakan — m IV, D. u, Ms. bakannie; lm M. y żegl. «żeglugowy znak nawigacyjny pływający, zakotwiczony, do oznaczania szlaku żeglownego na wodach śródlądowych, mający postać walca, stożka, kuli itp., z okresowo zapalonym światłem barwnym; baken» ‹hol.› … Słownik języka polskiego
boja — ż I, DCMs. boi; lm D. boi «pływający znak nawigacyjny, zwykle w kształcie kuli lub stożka, czasem wyposażony w automatyczne sygnały świetlne i dźwiękowe, zakotwiczony, służący do oznaczania torów wodnych i przeszkód; pława» Boja świetlna,… … Słownik języka polskiego
kalkulator — m IV, D. a, Ms. kalkulatororze 1. B.=D.; lm M. kalkulatororzy, DB. ów «ten, kto kalkuluje; pracownik, który wykonuje kalkulację» ◊ Chłodny, zimny kalkulator «człowiek wyrachowany» 2. B.=M.; lm MB. y lotn. Kalkulator a. kalkulator nawigacyjny… … Słownik języka polskiego
kompas — m IV, D. u, Ms. kompassie; lm M. y «przyrząd do określania kierunków na powierzchni ziemi, wykorzystujący właściwości igły magnetycznej osadzonej obrotowo w kole z podziałką; używany do orientowania się w nieznanym terenie, stosowany w geodezji,… … Słownik języka polskiego
koordynator — m IV, D. a, Ms. koordynatororze 1. B.=D.; lm M. koordynatororzy, DB. ów «osoba koordynująca» 2. B.=M.; lm MB. y «instytucja koordynująca, czynnik koordynujący» ∆ lotn. Koordynator nawigacyjny «przyrząd pokładowy do pomiaru współrzędnych… … Słownik języka polskiego
kursograf — m IV, D. u, Ms. kursograffie; lm M. y mors. «przyrząd nawigacyjny do samoczynnego wykreślania kursów i manewrów statku na mapie lub przesuwającej się ruchem ciągłym taśmie papierowej» ‹kurs + gr.› … Słownik języka polskiego
latarnia — ż I, DCMs. latarniani; lm D. latarniani a. latarniaarń 1. «urządzenie świetlne składające się ze źródła światła (lampy, świecy, żarówki itp.) umieszczonego wewnątrz osłony mającej zwykle kształt puszki o przezroczystych (szklanych) ściankach; w… … Słownik języka polskiego
morski — morskiscy przym. od morze Brzeg, pejzaż morski. Kąpiele morskie. Fale morskie. Flora, fauna morska. Plankton morski. Ptactwo morskie. Piasek morski … Słownik języka polskiego
mostek — m III, D. mostektku, N. mostektkiem; lm M. mostektki 1. «mały most; kładka» Mostek nad strumykiem, na kanale. 2. «przednia część tuszy zwierzęcej, zwykle cielęcej lub baraniej; mięso łącznie z kośćmi żebrowymi» Mostek cielęcy faszerowany. 3. anat … Słownik języka polskiego
