nawłóczyć

VIb, \nawłóczyćczę, \nawłóczyćczysz, \nawłóczyćwłócz, \nawłóczyćczył, \nawłóczyćczony

1. dk

pot. «oprowadzić kogoś po wielu różnych miejscach, zwykle wbrew jego woli, do zmęczenia»

Nawłóczyć kogoś po muzeach, po sądach, po urzędach.

2. dk

«zmęczyć się włóczeniem kogoś lub czegoś po jakiejś powierzchni»

3. ndk

przestarz. → nawlekać

nawłóczyć się dk

pot. «włócząc się do woli, do zmęczenia nachodzić się, najeździć się po różnych miejscach, po różnych krajach; nawędrować się»

Nawłóczyć się po świecie.