barwa

ż IV, CMs. \barwawie; lm D. barw

1. «właściwość ciała zależna od stopnia pochłaniania, rozpraszania lub przepuszczania promieni świetlnych; kolor»

Ciemne, jasne, żywe, ostre, spokojne barwy.

Barwa chabra, maku.

Barwa nieba, śniegu, węgla.

Natężenie, intensywność barwy.

Gama barw.

Orgia barw.

∆ Barwa ochronna «barwa upodabniająca do tła, otoczenia, umożliwiająca ukrycie się (np. zwierząt) przed czyjąś obserwacją lub utrudniająca ją»

Samochody, mundury żołnierskie o barwach ochronnych.

∆ Barwy ciepłe «barwy żółte, pomarańczowe, czerwone i zbliżone do nich»

∆ Barwy zimne «barwy o odcieniach zielononiebieskich, fioletowych»

◊ Widzieć coś w różowych, jasnych a. w czarnych, ciemnych barwach «zapatrywać się na coś optymistycznie lub pesymistycznie»

◊ Malować, przedstawiać coś jaskrawymi barwami a. w jaskrawych barwach «przesadzać, koloryzować coś»

2. zwykle w lm «znak, kolor charakterystyczny dla danego państwa, stowarzyszenia, klubu itp.»

Reprezentować czyjeś, jakieś barwy.

Występować w czyichś, jakichś barwach.

∆ Barwy państwowe «jeden z symboli państwa, występujący na flagach i innych znakach państwowych»

∆ Barwy polskie «biel i czerwień; sztandar biało-czerwony»

3. «charakterystyczne brzmienie dźwięku pozwalające odróżniać poszczególne głosy od siebie i poszczególne instrumenty»

Charakterystyczna barwa głosu.

∆ jęz. Barwa samogłoski «brzmienie, ton właściwy danej samogłosce»

4. «puszek, meszek na owocach»

Śliwki z barwą.

Zetrzeć barwę z brzoskwiń.

5. łow. «krew rannych zwierząt; farba»