neoheglizm

m IV, D. -u, Ms. \neoheglizmzmie, blm

filoz. «kierunek filozoficzny z końca XIX i początku XX wieku, nawiązujący do pewnych elementów doktryny Hegla, będący sprzeciwem wobec materializmu historycznego oraz pozytywizmu, występujący w obronie religii i filozofii spekulatywnej, odrzucający dialektykę albo ograniczający jej zastosowanie do sfery świadomości»