Niedołężny kaleka.
Niedołężni chorzy.
Niedołężny chód.
Niedołężny styl.
Niedołężne usiłowania.
Słownik języka polskiego . 2013.
niedołężny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niedołężnyni, niedołężnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezdolny do większego wysiłku fizycznego, niesprawny ruchowo; niezdarny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niedołężny inwalida,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sypnąć się — 1. pot. Próchno się z kogoś sypie; trociny się z kogoś sypią «ktoś jest stary, niedołężny, bliski śmierci (rzadziej: skostniały umysłowo)» 2. Wąs, broda, zarost sypie się komuś «u młodego chłopca zaczyna się pojawiać zarost»: (...) wyrósł tego… … Słownik frazeologiczny
sypać się — 1. pot. Próchno się z kogoś sypie; trociny się z kogoś sypią «ktoś jest stary, niedołężny, bliski śmierci (rzadziej: skostniały umysłowo)» 2. Wąs, broda, zarost sypie się komuś «u młodego chłopca zaczyna się pojawiać zarost»: (...) wyrósł tego… … Słownik frazeologiczny
grat — m IV, DB. a, Ms. gratacie; lm M. y pot. «przedmiot małowartościowy, najczęściej stary, zniszczony mebel, sprzęt domowy; rupieć» Pokój zastawiony gratami. Jego samochód to już grat. przen. «człowiek stary, schorowany, niedołężny» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
gruchot — m IV, Ms. gruchotocie 1. D. u zwykle blm «silny łoskot, odgłos spadających, uderzających o coś przedmiotów» Coś spada z gruchotem. 2. D. a; lm M. y pot. «rzecz zniszczona, zużyta, stara» Z auta zrobił się już gruchot. 3. DB. a; lm M. y, DB. ów… … Słownik języka polskiego
indolentny — indolentnyni rzad. «przejawiający indolencję; niedołężny, bierny, zobojętniały» Indolentni dyrektorzy, organizatorzy … Słownik języka polskiego
kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś … Słownik języka polskiego
niedołężnie — niedołężnieej przysłów. od niedołężny Poruszać się niedołężnie … Słownik języka polskiego
niezdarny — niezdarnyni 1. «odznaczający się brakiem zręczności; niezręczny, niezgrabny, niedołężny» Niezdarne kocięta. Niezdarne ręce. Niezdarny w ruchach, w chodzie. 2. «będący objawem braku zręczności; wykonany nieudolnie, nieumiejętnie» Niezdarne litery … Słownik języka polskiego
ofermowaty — ofermowatyaci pot. lekcew. «mający cechy ofermy, zachowujący się jak oferma; niezdarny, niedołężny, ślamazarny» Ofermowaty grubas … Słownik języka polskiego
