Nieprawidłowość budowy anatomicznej.
Nieprawidłowość rozumowania.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieprawidłowość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. nieprawidłowośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} odstępstwo od zasad, przepisów, norm : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas kontroli stwierdzono szereg nieprawidłowości. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
acefalia — ż I, DCMs. acefalialii, blm med. wet. «nieprawidłowość rozwojowa, polegająca na niewykształceniu głowy płodu (często i innych narządów); występuje zwłaszcza u kóz i owiec, rzadko u ludzi» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
anomalia — ż I, DCMs. anomalialii; lm D. anomalialii (anomalialij) «odchylenie od normy, od ogólnych reguł; nieprawidłowość» Anomalia psychiczna. Wykazywać anomalię. ∆ astr. Anomalie astronomiczne «kąty określające położenie ciała niebieskiego na orbicie… … Słownik języka polskiego
artykulacyjny — przym. od artykulacja a) w zn. 1: System artykulacyjny języka. ∆ Baza artykulacyjna «układ i ruchy narządów mowy, właściwe ludziom mówiącym określonym językiem» b) w zn. 2: Nieprawidłowość artykulacyjna zębów. c) w zn. 3: Oznaczenia, określenia,… … Słownik języka polskiego
niedoskonałość — ż V, DCMs. niedoskonałośćści; lm MD. niedoskonałośćści «brak doskonałości; posiadanie wad, usterek, błędów; wadliwość, nieprawidłowość» Niedoskonałość utworu. Niedoskonałość natury ludzkiej. Wykazać niedoskonałości projektu. Mieć poczucie własnej … Słownik języka polskiego
psychopatia — ż I, DCMs. psychopatiatii, blm «trwała uchwytna nieprawidłowość osobowości utrudniająca przystosowanie do otoczenia, odchylenie od normy charakteru, temperamentu, popędów, bez dających się ustalić zmian organicznych mózgu» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
zajęczy — 1. «dotyczący zająca; należący do zająca, właściwy zającowi» Zajęcze uszy. Trop zajęczy. ∆ med. Zajęcza warga «rozwojowa nieprawidłowość wargi górnej powstała na skutek niezrośnięcia się w życiu płodowym zarodka jednego lub obu płatów bocznych… … Słownik języka polskiego
znamię — n V, D. znamięmienia; lm M. znamięmiona, D. znamięmion 1. «wrodzona nieprawidłowość skóry w postaci plamki lub wypukłości» Ciemne, owłosione znamię. Znamię na twarzy. 2. «cecha charakterystyczna, element wyróżniający; oznaka, symptom, objaw… … Słownik języka polskiego
anomalia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. anomalialii {{/stl 8}}{{stl 7}} odchylenie od normy, reguły, od jakiejś prawidłowości; nieprawidłowość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Anomalie atmosferyczne, magnetyczne, optyczne, psychiczne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odchylenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. odchylić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}odchylenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. odchylenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
